• Robert W. Sowers

Witraże , w sztuce, kolorowe szkło używane do wyrobu dekoracyjnych okien i innych przedmiotów, przez które przechodzi światło. Ściśle mówiąc, wszystkie kolorowe szkło jest „poplamione” lub zabarwione przez dodanie różnych tlenków metali, gdy są w stanie stopionym. Niemniej jednak termin witraż zaczął odnosić się przede wszystkim do szkła stosowanego w produkcji okien ozdobnych lub obrazowych. Szczególne harmonie barw witrażu są mniejsze ze względu na samą specjalną technikę barwienia szkła niż na wykorzystanie pewnych właściwości światła przechodzącego i adaptacji światła przez ludzkie widzenie. Rzadko równe i nigdy nie przekraczane, wielkie witraże z XII i początków XIII wieku w rzeczywistości wyprzedzają znaczący postęp techniczny w rzemiośle szklarskim o ponad pół wieku. I choć postępy te niewątpliwie przyczyniły się do delikatności i wyrafinowania witraży późnego średniowiecza , nie tylko nie byli w stanie powstrzymać upadku sztuki, ale raczej przyspieszyli ją do tego stopnia, że ​​kusili poplamione - artysta szklany, aby rywalizować z freskiem i malarzem sztalugowym w naturalistycznym wykonaniu swoich poddanych.

Ani malowanie na witrażu, ani jego montaż z rowkowanymi paskami ołowiu nie jest niezbędną cechą sztuki. W rzeczywistości okno ołowiowe mogło być poprzednio wykonane przez okna z drewnianymi lub innymi formami montażu, takimi jak maswerk cementu, który od dawna jest tradycyjny w architekturze islamskiej , i jedną najważniejszą innowacją techniczną w witrażach XX wieku, płycie szklanej i beton był odmianą wcześniejszej techniki murarskiej.